ZMAGANIA ZA KULISAMIZMAGANIA ZA KULISAMI
Jest przyczyna tego stanu rzeczy, ale jest także rozwiązanie.
Nie mówimy tu o rozwiązaniach, które są nam przedstawiane przez dzisiejszych polityków i przywódców religijnych. Historia pokazuje, że większość jest zwykle w błędzie, i że mimo różnych traktatów, które są podpisywane, na rzecz pokoju, współpracy, porozumienia i planów, które bazują na dobrych intencjach, pożądanie władzy i pragnienia tkwiące w sercu człowieka wcale nie giną.
Obecnie toczy się walka między dobrem a złem, ale ona się skończy! Poza naszą chaotyczną rzeczywistością jest plan, który zostanie przeprowadzony.
Księga ksiąg, Pismo Święte, ma coś ważnego do powiedzenia o sytuacji, w jakiej żyjemy. Przemawia ona szczególnie do człowieka, który szuka wyjaśnienia, i do tego, kto chce wiedzieć, co przyszłość przyniesie.
Jak dotąd proroctwa Pisma Świętego nigdy nie zawiodły! Dlatego wierzymy, że ostatnie proroctwa też się spełnią.
W Objawieniu Św. Jana znajdujemy serię proroctw, które już się spełniły. Będziemy się im bliżej przyglądać.
Pierwsze poselstwo
W ostatniej księdze Pisma Świętego, w Objawieniu, znajdujemy serię proroctw, które mówią nam wiele o historii, o naszych czasach i o najbliższej przyszłości. Tutaj także znajdujemy trzy całkowicie wyjątkowe poselstwa, które dzisiaj są wielce istotne i na które zwrócimy bliższą uwagę.
Pierwsze poselstwo możesz przeczytać poniżej.
Mówi nam, że te trzy poselstwa podane są nam przez aniołów. Greckie słowo oznaczające anioła to „angelon”, co oznacza „posłaniec”. Trzech aniołów dlatego jest symbolem ludzi, którzy pracują w zgodzie z wolą Bożą, i którzy z całej swej siły będą to poselstwo, „wieczną ewangelię”, nieść światu.
EWANGELIA WIECZNA
Co jest „wieczną ewangelią’’? Odpowiedź znajdziesz w Biblii, w Ewangelii św. Jana 3,16:
„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” (Jana 3,16)
Wszyscy znamy biblijną historię o Adamie i Ewie, którzy byli nieposłuszni i zjedli zakazany owoc. Otrzymali oni ostrzeżenie i wiedzieli, że umrą. Za tą pozornie prostą historią ukryta jest głęboka tragedia, która miała wpływ na cały rodzaj ludzki. Biblia potwierdza, że zapłatą za grzech jest śmierć (Rzymian 6,23) i jest tu mowa o wiecznej śmierci. Bóg, nasz Stworzyciel, jest źródłem wszelkiego życia, i gdy nasi przodkowie postanowili sprzeciwić się Bożemu ostrzeżeniu, opuścili tego, który jest Życiem. Ale Bóg kocha człowieka.
Zdecydował On, że wyrok śmierci przyjmie na siebie samego. Posłał Syna swego, Jezusa Chrystusa, który z naszego powodu poszedł dobrowolnie na cierpienie.
Mimo że Jezus był Bogiem, przyszedł On jako człowiek (Jana 1,1-3+14 i Filipian 2,5-8). Jako człowiek był poddawany wszelkim próbom, podobnie jak i my. Odkąd zajął On nasze miejsce, żył życiem sprawiedliwym i bezgrzesznym, i dzięki temu mógł wziąć na siebie naszą karę, chociaż sam był bez winy. 
Chrystus pokonał WSZYSTKIE pokusy mocą Bożą (Heb. 2,17-18).
Tylko On jest tym, który to uczynił. (Rzymian 3,23). On oddał swe życie na krzyżu, żeby uwolnić ciebie i mnie od wiecznej śmierci.
„A według zakonu niemal wszystko bywa oczyszczane krwią, i bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia.” (Hebr. 9,22)
Dlatego zależy to od ciebie i ode mnie, czy przez wiarę przyjmiesz ofiarę Chrystusa. Jeżeli uważasz się za grzesznika, możesz się uwolnić od ciężaru grzechu przez przyjście do Chrystusa.
Biblia mówi:
„Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpu
ści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” (1 Jana 1,9)
Każdy z nas kto przyjmie to usprawiedliwienie, przez wiarę będzie zbawiony. Czy nie jest to dobra wiadomość?
BÓJCIE SIĘ BOGA I ODDAJCIE MU CHWAŁĘ
Ale życie się nie kończy, gdy mówimy TAK Jezusowi. Wtedy zaczyna się nasze życie z Chrystusem. Będzie to widoczne, że uległo ono zmianie. Biblia mówi, że zostaniemy odnowieni przez całkowitą przemianę naszego umysłu (Rzym. 12,2). To się dzieje, kiedy mówimy TAK Jezusowi, i kiedy Duch Święty wejdzie do naszego serca.
Wtedy będziemy - z pomocą Ducha Świętego - podążać za tym, co Bóg do nas mówi i nie będziemy podążać własną drogą. Wówczas takie cechy charakteru jak miłość, szczęście, pokój, dobroć i życzliwość pojawią się w naszym życiu, zamiast nienawiści, złości i pożądliwości... (Gal. 5,16-26). Sami nie możemy tego dokonać, ale z pomocą Bożą dokonamy. Dlatego oddanie Bogu chwały oznacza dać dowody Jego charakteru w naszym życiu i w ten sposób uczynić Go znanym tym, którzy znajdują się wokół nas. Jezus dał nam przykład, a teraz od nas zależy - czy z pomocą Bożą - będziemy kontynuować Jego misję przez objawianie Jego charakteru w naszym życiu i nauczaniu. (1 Piotra 2,21 i Efezjan 3,10).
Wiele rzeczy składa się na życie z Chrystusem i ukazywanie Jego charakteru. Jezus mówi tak:
„Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i niech idzie za mną.” I: „Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie.” (Mat. 16,24 i Jana 14,15)
Człowiek, który przez wiarę przyjął Jezusa, z przyjemnością podąża za Jego przykazaniami. Przykazania Boże wyrażają to, co Bóg reprezentuje, i to Bóg dał nam dekalog, byśmy wiedzieli, jaki powinien być nasz stosunek do Boga i siebie nawzajem. W Biblii, w 1 Liście Jana jesteśmy poddani próbie:
„A z tego wiemy, że go znamy, jeśli przykazania jego zachowujemy. Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma. Lecz kto zachowuje Słowo jego, w tym prawdziwie dopełniła się miłość Boża. Po tym poznajemy, że w nim jesteśmy. Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował. (1 Jana 2,3-6)
Dlatego: bać się Boga to także być Mu posłusznym.
Kiedy naprawdę zrozumiemy, jak wiele Bóg poświęcił, aby nas ratować, to z radością podążymy za Bożymi przykazaniami. Nie będzie to oznaczać, że jesteś zniewolony przez zakon, ale będzie to wypływać z miłości i wdzięczności do Boga, który pierwszy nas umiłował.
Kiedy Pan Jezus wstępował do nieba powiedział do swych uczniów:
„ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was” (Dzieje Ap. 1,8)
Ta sama moc jest i nam dostępna. Jak Jezus otrzymał moc od Boga, by przezwyciężyć grzech, tak i my będziemy mogli odeprzeć każde pokuszenie, które na nas przyjdzie. (Jana 5,30 i 1 Kor. 10,13). Naśladowca Chrystusa nie będzie tylko słuchaczem jego słowa, ale i wykonawcą. Prawdziwa wiara wyrażona będzie w dobrych uczynkach. Życie, uczynki będą w harmonii z Bożą wolą. (Jana 1,22 i 2,14-26; także 1 Jana 2,29)
Pismo Święte wyjaśnia, że Duch Święty będzie dany tym, którzy posłuszni są Bogu (Dzieje Ap. 5,32), i że to Duch Święty pomaga nam nie grzeszyć.
Pismo Święte obiecuje:
„Kto z Boga się narodził, grzechu nie popełnia, gdyż posiew Boży jest w nim, i nie może grzeszyć, gdyż z Boga się narodził.” (1 Jana 3,9 i 2 Piotra 1,4)
Gdy uwierzymy tej obietnicy, powinniśmy też zrozumieć, że otrzymamy zwycięstwo nad każdym pokuszeniem, jakie na nas przyjdzie.
Mamy nadzieję, że doświadczysz tego harmonijnego związku między ludzką a Boską mocą, ponieważ jest to czymś, co wszyscy muszą uczynić, by uczcić Boga we wszystkich działaniach naszego życia.
Możesz powiedzieć „Co, jeśli zapomnę o Bożej pomocy i popadnę w pokuszenie?”. Wtedy, to my zapomnieliśmy o Jego pomocy, nie odwrotnie. Wówczas ważne jest, by ponownie połączyć się z Jezusem. On będzie bardziej niż chętny, by przyjąć nas z powrotem i przebaczyć każdemu grzesznikowi. Duch Święty będzie nas wzywał do wyznania grzechów, pokuty, do prośby o wybaczenie i otrzymanie zbawienia w Jezusie. Pismo mówi:
„Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata.” (1 Jana 2,1-2)
Były to słowa zachęty dla każdego, kto czuł się całkowicie zgubiony. Jeżeli jesteś jednym z nich, powinieneś wiedzieć, że Jezus zawsze jest gotowy, aby przyjąć cię z powrotem. Nie ma innej drogi do zbawienia. Musimy wszyscy przejść przez Jezusa, by otrzymać zbawienie. Dlatego Jezus mówi:
„Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.” (Jana 14,6)
Dlatego, głosić „ewangelię wieczną’’ i oddać Bogu chwałę” nie oznacza tylko, że na pewnym etapie życia przyjęliśmy Jezusa jako osobistego zbawiciela, ale oznacza także codzienne życie z Chrystusem i objawianie Jego charakteru w naszym życiu. Kiedy w ten sposób współpracujemy z niebiańską mocą, otrzymujemy pomoc, której potrzebujemy, by stać się żywym świadectwem o Nim i poprzez Jego łaskę będziemy gotowi, gdy wkrótce Chrystus przyjdzie, by zabrać swych ludzi do siebie.
Biblia zachęca nas także, byśmy uczcili Boga przez nasze ciało. 1 Koryntian 6,19 mówi:
„Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych?” (1 Kor. 6,19-20)
Czy nie jest to interesujące, że nasze ciało jest przyrównane do świątyni? W Starym Testamencie świątynia poświęcona była Bogu. W ten sam sposób powinniśmy my poświęcić nasze życie Bogu. Musimy, w możliwie najlepszy sposób, z pomocą Bożą, troszczyć się o ciała, które Bóg nam dał. Musimy powrócić do naturalnych sposobów leczenia. Świeże powietrze, światło słoneczne, ćwiczenia fizyczne, zdrowe pożywienie, higiena, wystarczająca ilość snu i odpoczynku, wstrzemięźliwość, wystarczająca ilość czystej wody i ufność w Bogu.
Wtedy będziemy mieli lepszą jakość życia fizycznego, duchowego i umysłowego.
Otoczenie naszego ciała możliwie najlepszą opieką to także uczczenie naszego Stwórcy. Każdy naśladowca Chrystusa powinien to czynić.
Teraz przyjrzymy się drugiej części pierwszego poselstwa, które powinno być w dzisiejszych czasach głośno zwiastowane:
NADESZŁA GODZINA SĄDU JEGO
Pismo Święte mówi, że zanim Jezus Chrystus powróci, będzie już zdecydowane, kto będzie zbawiony, a kto potępiony. Tak naprawdę to my jesteśmy tymi, którzy decydują w której grupie się znajdziemy. Biblia sprawozdaje, że Jezus jest teraz Najwyższym Kapłanem w świątyni niebieskiej, gdzie wstawia się za nami przed Bogiem. Aby zrozumieć jaką służbę Jezus tam dla nas wykonuje, otrzymaliśmy wzór który możemy przestudiować. Ziemską świątynię, o której czytamy w Starym Testamencie, Paweł nazywa „obrazem i cieniem niebieskiej” (Hebr. 8,5). Był to po prostu miniaturowy wzór niebiańskiej świątyni. Możesz o tym przeczytać w Liście do Hebrajczyków roz. 8 i 9.
W pierwszym przedziale ziemskiej świątyni kapłan usługiwał każdego dnia. Przedział ten nazwany był „Miejscem Świętym” (III Mojżeszowa roz. 4).
Raz w roku - w Dniu Pojednania - kapłan wchodził do drugiego przedziału - „Miejsca Najświętszego” (Hebr. 9,7). W służbie świątynnej Starego Testamentu ludzie symbolicznie przenosili swe grzechy (przez krew ofiarowanego zwierzęcia) do świątyni. W tym szczególnym dniu, wielkim Dniu Pojednania, świątynia była oczyszczana z grzechów, które symbolicznie zostały do niej przeniesione. Był to dzień sądu (czytaj III Mojżeszowa, rozdz. 4 i 16). Grzech był symbolicznie wyczyszczony ze świątyni. Krótki czas później obchodzili następne święto, Święto Szałasów. Było to święto radości i dziękczynienia.
Jak służba świątynna Starego Testamentu była symbolem tego, co Jezus później będzie czynił w świątyni niebiańskiej, zrozumiałe jest, że będzie także dzień sądu poprzedzający święto radości, które będzie miało miejsce, gdy Jezus połączy się ze swym ludem.
Prorok Daniel mówi o Dniu Sądu, że jest to „oczyszczenie” lub uświęcenie niebiańskiej świątyni.
W Księdze Daniela, roz. 8, w. 14, powiedziane jest, że czas, w którym akt osądzania się zacznie, został już wyznaczony.
Zgadza się to z naszym nagłówkiem „Nadeszła godzina sądu Jego”. Kiedy ta szczególna godzina/czas nadejdzie? Danielowi powiedziano, że upłynie 2300 dni; wtedy rozpocznie się sąd.
W proroczym czasie 1 dzień = 1 rok (Ezechiela 4,6), więc mowa tu o długim okresie 2300 lat.
Nieco dalej w Księdze Daniela znajdujemy punkt wyjściowy proroctwa (zob. Dan. 9,25). Historia mówi, że wydarzenie reprezentujące ten punkt wyjściowy miało miejsce jesienią 457 r. p.n.e.
Tak więc, jeśli dodamy do tej daty 2300 lat (nie było roku zerowego), otrzymamy ok. połowy lat 40-tych XIX wieku. Zgodnie z proroctwem wtedy rozpoczął się wielki Dzień Pojednania w niebie.
Biblia mówi, że sąd rozpocznie się od tych, którzy postanowili być dziećmi Bożymi (1 Piotra 4,17). Ich imiona i życie zostaną zbadane w świetle prawa Bożego, które znajduje się w drugim przedziale świątyni, w „Miejscu Najświętszym” (Hebr. 9,3-4).
W czasach starotestamentowych wszystkie grzechy musiały być wyznane przed Dniem Pojednania, aby mogły one być odpokutowane.
Podobnie my musimy złożyć wszystkie nasze grzechy przed Bogiem, by Jezus mógł je przebaczyć. Kiedy „dzień sądu” w niebie się skończy, czas łaski dla nas też się zakończy.
Wydarzy się to przed powrotem Jezusa, naszego Pana i Zbawiciela. Tylko krew Jezusa będzie mogła oczyścić tych, którzy się o to modlili, którzy się przyznali do swych grzechów i żałowali za nie i otrzymali przebaczenie przez Jezusa Chrystusa. Wszyscy inni będą zgubieni. Mimo że Jezus pragnie ich też ratować, nie przyjęli oni daru zbawienia. Pewnego dnia będzie za późno, i nawet gdy Bóg będzie odczuwał wielki smutek nad nimi, sprawiedliwość będzie się domagać, by zostali osądzeni według swych uczynków.
Napisane jest, że będą zniszczeni w ogniu i w siarce (Obj. 20,12 i 21,8).
Pan Jezus jest teraz w niebie (Jana 14,1-3 i Dzieje Ap. 1,8-11). Jezus jest Odkupicielem i Zbawicielem, ale jest także Sędzią. To On zdecyduje, kto będzie zbawiony, a kto zgubiony. Dlatego wiemy, że Jego sąd będzie sprawiedliwy. Jedyną drogą by przejść przez ten sąd jest przeniesienie naszych grzechów na Jezusa.
Nikt nie wie, kiedy Jezus zakończy swą służbę jako Najwyższy Kapłan i skończy się proces osądzania w świątyni. Nikt nie wie kiedy jego życie dobiegnie końca. Dlatego nie ma czasu do stracenia. Teraz jest dzień łaski. Teraz Bóg wzywa cię byś się ukorzył i złożył swe grzechy u stóp Jezusa.
„a tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz”, mówi Jezus (Jana 6,37)
Taki jest Jezus. Możesz zawsze przyjść do Niego. On cię przyjmie i obdarzy pokojem, Swym pokojem; pokojem i bezpieczeństwem, którego świat dać ci nie może! (Jana 6,37) Czy zechcesz przyjąć tę ofertę? Wybór należy do ciebie. Wiedz, że nie będziesz nigdy żałować, jeśli powiesz tej ofercie „TAK”. Pamiętaj słowa Biblii:
„Jeśli więc Syn was wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie.” (Jana 8,36) i „gdzie zaś Duch Pański, tam wolność.” (2 Kor. 3,17)
Nie bądźmy niewolnikami szatana i ciężaru grzechów w naszym życiu. Ale z pomocą Bożą rozerwij swe więzy i stań się wolny w Chrystusie. Wtedy przeszedłeś ze śmierci do życia. Teraz podejmijmy tę decyzję, kiedy jeszcze dzień łaski trwa. (Więcej na ten temat znajdziesz w książce „Wielki bój”).
Dalsza część pierwszego poselstwa, które będzie głoszone głosem wielkim mówi:
ODDAJCIE POKŁON TEMU, KTÓRY STWORZYŁ NIEBO I ZIEMIĘ, I MORZE, I ŹRÓDŁA WÓD
Biblia mówi nam, że Bóg uczynił niebo i ziemię, i morze, i wszystko co w nich jest, w ciągu sześciu dni, a siódmego dnia odpoczął. I pobłogosławił Bóg dzień siódmy i poświęcił go (1 Mojż. 2,1-3). Doceniamy, że wielu naukowców na świecie także w to wierzy. W czwartym przykazaniu dekalogu, w 2 Mojż. 20,8-11, znajdujemy przykazanie dotyczące dnia odpoczynku. Jest tam to samo wezwanie do oddania chwały Stwórcy. Dzień odpoczynku, który Biblia nazywa sabatem, został ustanowiony, byśmy w szczególny sposób poznali, uwielbili i wywyższyli naszego Stwórcę. Lepiej poznamy Boga poprzez studiowanie Jego słowa i Jego stworzenia. Nawet jeśli przyroda jest niszczona, nadal jest w niej wiele piękna, które możemy podziwiać. Im więcej się nauczymy o tym, co stworzył Bóg, tym bardziej będziemy podziwiać Stworzyciela.
Fascynujące jest ile piękna znajdujemy w przyrodzie. Pomyśl o kwiecie, małym owadzie, psie czy człowieku. Wszystko uczynione jest precyzyjnie i właściwie!
Smutne jest, że niektórzy zaczęli wątpić w to, że Bóg jest Stworzycielem. W XIX wieku Karol Darwin przedstawił swoje teorie o pochodzeniu gatunków. Niestety wielu dało się zwieść, stworzonej przez człowieka, teorii ewolucji, która nieustannie przenika podręczniki oraz materiały szkolne i uniwersyteckie.
Nie wywyższajmy człowieka i jego wprowadzających w błąd teorii o początkach życia, ale wywyższajmy i czcijmy Stwórcę, który stwarzał w ciągu sześciu dni, a siódmego dnia odpoczął, 6000 lat temu.
Wszystko On dla nas stworzył niezwykle pięknym. Jeżeli wciąż wątpisz, że Bóg jest Stworzycielem, zamknij oczy na cały dzień i pomyśl, ile informacji sam wzrok może przekazać o wszystkich naszych działaniach. Podobnie, wszystkie inne części ciała są nam potrzebne do właściwego funkcjonowania. I w końcu, podziękujmy Bogu/Jezusowi Chrystusowi za życie. Biblia mówi o tym tak:
„On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane” (Kol. 1,17; Jana 1,1-3; 1 Mojż. 1,26)
Gdyby każdy przeznaczył czas na wielbienie Boga, w dniu, który On ustanowił dla świętego użytku, nie byłoby dziś ewolucjonistów i ateistów! Bóg błogosławi obficie wszystkim tym, którzy czczą Go w duchu i prawdzie.
Drugie poselstwo
„A drugi anioł szedł za nim i mówił: Upadł, upadł wielki Babilon, który napoił wszystkie narody winem szaleńczej rozpusty.” Obj. 14,8
UPADŁ, UPADŁ BABILON
Kto jest „Babilonem”, „wielkim Babilonem” i „wszetecznicą’’?
W 17 rozdziale Księgi Objawienia opisana jest wszetecznica. Ma ona wiele cech, dzięki czemu łatwo ją rozpoznać. Jeśli słyszysz o tym po raz pierwszy, może to ostro zabrzmieć, ale niestety: wszystkie biblijne znaki rozpoznawcze pasują do kościoła katolickiego. Z pewnością jest wielu dobrych i szczerych wyznawców w tym kościele. Nie jesteśmy po to, by ich „przekonać” do siebie. Ale odczuwamy, że jesteśmy wezwani, by ich, i wszystkich innych, ostrzec przed tym systemem i kilkoma doktrynami, na których jest on zbudowany. Pochodzenie tego ostrzeżenia to biblijny nakaz. Nauk tego systemu religijnego nie możemy poprzeć tekstami biblijnymi; także wszystkie biblijne znaki identyfikujące „wszetecznicę” pasują do tej mocy (Obj. 17,5)
Jeden z nich to:
„A na czole jej wypisane było imię o tajemniczym znaczeniu: Wielki Babilon, matka wszetecznic i obrzydliwości ziemi.” (Obj. 17,5)
Kościól katolicki nazywa siebie kościołem matką. W liście do światowej konferencji biskupów, kardynał Joseph Ratzinger pisze: „Musi na zawsze pozostać jasne, że jeden święty, katolicki i apostolski kościół powszechny nie jest siostrą, ale matką wszystkich kościołów.” (Daily Telegraph, 4 września 2000 r.) Takie oświadczenia potwierdzają, że kościół katolicki jest wypełnieniem Objawienia 17,5.
W poselstwie drugiego anioła znajduje się też przerażający opis religijnego stanu świata. Biblia objawia, że „wszetecznica”, czy „Wielki Babilon” zwiedzie świat przez swe niebiblijne doktryny „odurzającego wina”. Być może największym fałszerstwem kościoła katolickiego, dokonanym na przestrzeni lat, jest zmiana dziesięciu przykazań Bożych, które znajdujemy w II Mojżeszowej, w rozdziale 20, wiersze 3-17. Niestety kościół luterański przyjął te fałszywe przykazania do swego katechizmu i zwodzi przez nie ludzi. (Odniesiemy się do tego pod nagłówkiem „Pieczęć Boża czy znamię bestii”.)
ODURZAJĄCE WINO BABILONU
Kościół katolicki, czy „wszetecznica” (Obj. 17,5) wprowadził także wiele innych niebiblijnych doktryn, jak adoracja dziewicy Maryi, nauka o nieśmiertelności duszy, którą znajdujemy też w ruchu New Age i w spirytyzmie. Dziś niektóre kościoły akceptują zasady spirytyzmu. Wiara w zjawiska spirytystyczne otwiera drzwi duchom, które zwodzą ludzi, i naukom pochodzącym od diabelskich mocy. Wpływ złych aniołów będzie coraz bardziej widoczny w różnych kościołach, gdy będziemy zbliżać się do czasów końca. (5 Mojż. 18,10-12 i 2 Tesal. 2,9). Więcej na ten temat znajdziesz w broszurce „Objawienia maryjne”.
Msza
Kościół katolicki naucza, że hostia i wino stają się rzeczywistym ciałem i krwią Jezusa, gdy ksiądz unosi je do góry i błogosławi, i że kapłani na nowo ofiarowują („zabijają’’) Jezusa za każdym razem, gdy spożywają hostię i piją wino. Dlatego nazywa się to ofiarą mszy świętej. Jest to jeden z obrzędów kościoła katolickiego, które on wprowadził. Biblia jednoznacznie mówi, że Jezus został ofiarowany raz, i że wieczerza pańska powinna być pamiątką tego, co uczynił Jezus, by nas ratować. (Hebr. 9,24-28 i 1 Kor. 11,23-26).
Wiele na to wskazuje, że odstępczy protestantyzm także, w niedalekiej przyszłości, przyjmie katolicką mszę.
Współdeklaracja
Krótko już wspomnieliśmy o fałszerstwie (winie odurzającym), które stopniowo tłoczone jest do innych kościołów. Smutne jest to, że Światowa Federacja Luteranów i kościoł katolicki podpisali 31 października 1999 r. współdeklarację odnośnie do nauki o usprawiedliwieniu. Wielu członków kościoła luterańskiego nawet nie wie, co zawiera to porozumienie, ponieważ to elita władzy wewnątrz kościoła zdecydowała o tym na swych soborach. Współdeklaracja ta mówi między innymi, że jesteśmy zarazem grzeszni i sprawiedliwi. Jednak Pismo Święte stwierdza, że gdy przyjęliśmy sprawiedliwość Chrystusa, nie jesteśmy już grzesznikami, ale sprawiedliwymi.
Co więcej, gdybyśmy przez cały czas byli grzesznikami, nikt nie mógłby być zbawiony. Biblia stwierdza, że nic nieczystego nie wejdzie do królestwa niebieskiego, i że Jezus przyszedł by zbawić człowieka od grzechu, a nie w grzechu. (Obj. 21,27 i Mat. 1,21)
Sprawiedliwość przez sakramenty?
„Współdeklaracja” mówi także, że wierzący są całkowicie sprawiedliwi, ponieważ Bóg wybacza im przez słowo i sakrament. Ale my nie możemy otrzymać przebaczenia i stać się sprawiedliwymi dzięki naszym uczynkom (sakramentom). Jest to nauczanie katolickie, które ma początek na soborze trydenckim w XVI wieku.
Dlaczego luteranie powrócili do Rzymu w tej ważnej sprawie? Chrzest i komunia, które są częścią tak zwanych sakramentów, to akty symboliczne. Nie wolno nam niczego umieszczać pomiędzy Chrystusem a nami by nas zbawić lub uczynić prawymi.
Kropienie wodą niemowląt
„Współdeklaracja” także mówi, że dzięki słuchaniu i wierzeniu człowiek zostaje usprawiedliwiony przez chrzest. Wiemy, że kropienie wodą niemowląt jest biletem wstępu do kościołów luterańskiego i katolickiego. Przecież małe dziecko nie może jeszcze mieć wiary. Nie jest też prawdą, że inni mogą wierzyć w twoim imieniu. Pismo Święte stwierdza, że wiara przychodzi ze słuchania Słowa Bożego, i że ten, kto wierzy i zostanie ochrzczony będzie zbawiony. (Rzym. 10,17 i Marka 16,16). Chrzest jest przymierzem człowieka z Bogiem o dobre sumienie (1 Piotra 3,21). Przecież malutkie dziecko nie może jeszcze rozumieć znaczenia takiego przymierza. Każdy musi najpierw usłyszeć ewangelię i podjąć decyzję, czy będzie chciał wejść w związek z Bogiem o dobre sumienie, czy też nie. Co więcej, biblijny chrzest to pogrzeb w wodzie, gdzie symbolicznie pogrzebane jest stare grzeszne życie, a człowiek powstaje do nowego życia w Jezusie Chrystusie (Rzym. 6,3-6).
Charta Oecumenica
„Współdeklaracja” jest zagmatwanym dokumentem, a nie „Tak mówi Pan”. Ostatnio wielkie organizacje luterańskie i katolickie w Europie, CEC (Konferencja Kościołów Europejskich) i CCEE (Konferencja Biskupów Katolickich w Europie) zebrały się, by przygotować nową wspólną deklarację, zwaną Charta Oecumenica. W wielu kwestiach ten dokument jest prawie kopią planów kościoła katolickiego i jezuitów z 1995 r. (Z generalnego zgromadzenia jezuitów, 1995 r.). Założenia tego zgromadzenia ukazują, że będą oni działać w celu całkowitego zjednoczenia kościołów. Nie trzeba dodawać, że chcą oni połączenia kościołów pod zwierzchnictwem kościoła katolickiego. W Charta Oecumenica niemalże ten sam plan jest powtórzony. Mówi on: „Dopóki nie osiągniemy celu pełnej wspólnoty kościołów, zamierzamy działać wspólnie we wszystkich sprawach, w których głębokie różnice i przekonania nie zmuszają nas, by działać osobno.” Aby to osiągnąć wejdą oni w DIALOG z innymi kościołami, aby inne kościoły mogły informować ich o swych przekonaniach. Potem będą próbować skupiać się na tym, co mają wspólnego, a unikać tego co prowadzi do niezgody. Ale prawdziwy uczeń Chrystusa zajmować się będzie też prawdą, która podawana jest w wątpliwość i w modlitwie będzie prosił Boga o pomoc, by zjednoczyć się w harmonii z Bożą wolą na wszystkich płaszczyznach.
Charta Oecumenica jest po to, by „promować ekumeniczne nauczanie w chrześcijańskiej edukacji i szkoleniach teologicznych i w przyszłej edukacji.” Jak mamy chronić naszą młodzież przed tym ogromnym ekumeniczno-katolickim wpływem?
Charta Oecumenica będzie też używać modlitwy, by zebrać chrześcijaństwo pod banderą ekumenizmu. Przedstawiają to w ten sposób: „Wspólnie się modlić jest sercem ekumenizmu.” Ważne jest, by się modlić do Boga. Rozumiemy jednak, że istnieje pewna strategia za takimi wspólnymi spotkaniami modlitewnymi.
Charta Oecumenica propaguje „powszechną ewangelizację Europy”, i że nie będzie to ewangelizacja, by „kraść” członków innych kościołów. Jeżeli stosować się będzie tę taktykę, to wolność dowolnego nauczania i wzywania ludzi do wyjścia z Babilonu zniknie. Musimy stanowczo przed tym ostrzegać! Z Charta Oecumenica wolność religijna jest w niebezpieczeństwie!
Zmierzamy w kierunku niewiarygodnie trudnych czasów! Jasne jest to, że faworyzują oni wielkie władze religijne wewnątrz chrześcijaństwa i twierdzą, że ważne jest, by odróżniać sekty od kościołów. Zamiast tego przyłączmy się do Pawła, który podążał drogą, którą nazywano sektą (Dzieje Ap. 24,14) i nie pozwólmy by te moce uwiązały nas na swój ekumeniczno-katolicki sposób. (Więcej przeczytasz o tym w broszurce Charta Oecumenica).
CÓRKI WSZETECZNICY
Widzimy, że kościoły luterańskie wraz z innymi, które weszły w porozumienie, podpisały współdeklaracje z kościołem katolickim i które podtrzymują fałszywe doktryny, stały się „córkami wszetecznicy”, jak jest to opisane w Biblii, w Obj. 17,5.
Po raz pierwszy słowo „Babel” i „wieża Babel” znajdujemy w 1 Mojż., roz. 10 i 11.
Nimrod był władcą i pod jego władzą budowano wieżę Babel. „Babilon” był pierwotnie synonimem buntu przeciwko Bożej suwerenności. Człowiek przejął przywództwo, które jedynie należy do Boga. „Babilon” w ten sposób stał się matką wszystkich fałszywych religii, a ich religią była wiara, że mogą być zbawieni dzięki własnym uczynkom. Bezbożność, koncentrowanie się na władzy i zamieszanie zapanowały. Dlatego łączymy „Babilon” z zamieszaniem. Słowo „Babilon” znaczy zamieszanie.
Miasto Babilon, które istniało 600 lat przed czasami Chrystusa, miało wiele tych samych cech odstępstwa i zamieszania. Ta „światowa władza” prześladowała lud Boży, a Biblia mówi ludziom tamtych czasów:
„Uchodźcie z pośrodka Babilonu i niech każdy ratuje swoje życie, abyście nie zginęli przez jego winę, gdyż jest to czas pomsty dla Pana, On odda mu to, na co zasłużył!” i „Leczyliśmy Babilon, ale nie dało się go uleczyć” (Jer. 51,6+9)
W wyrażeniu „Upadł, upadł wielki Babilon” (Obj. 14,8) „Babilon” użyty jest jako symbol. Mowa tu o kościołach, które kiedyś znały prawdę, ale które upadły. Jest to ilustracja duchowego zepsucia, które ma miejsce wewnątrz chrześcijaństwa. Bóg potępia i gani odstępcze chrześcijaństwo. Klasycznym przykładem są tu kościoły luterańskie. Marcin Luter prowadził pełną mocy reformację przeciw papieskiej władzy swego czasu. Dziś kościół luterański zawarł przymierze z Rzymem w wielu ważnych kwestiach. Podaliśmy już kilka przykładów, a wkrótce odstępstwo to będzie się jeszcze bardziej rozpowszechniać.
Dlatego Babilon opisany jest jako fałszywy kościół, który zwiedzie ludzi na ziemi. Fałszywym kościołem Babilonu jest kościół katolicki, ponieważ posiada on te same znaki identyfikujące, co dawny Babilon. Kościół luterański stopniowo coraz bardziej upodabniał się do Babilonu, na skutek czego stał się częścią „Babilonu”. Biblia wskazuje, że upadek Babilonu będzie wielki, zarówno kościoła katolickiego, jak i luterańskiego... i wszystkich, które podążają tą samą drogą... Niedaleka przyszłość nam to pokaże.
Pomimo duchowej ciemności i wyobcowania od Boga, co charakteryzuje kościoły, które tworzą Babilon, duża część prawdziwych naśladowców Chrystusa wciąż znajduje się w jego obrębie. Wielu z nich nie otworzyło jeszcze swych oczu na te szczególne prawdy naszych czasów. Wielu jest niezadowolonych i tęskniących za jaśniejszym światłem. Na próżno wypatrują Chrystusa w kościołach, do których uczęszczają. Stopniowo, im bardziej kościoły te odsuwają się od prawdy i wiążą się coraz mocniej ze światem, różnice między tymi dwiema grupami będą się nasilać. W końcu nastąpi całkowite oddzielenie. Przyjdzie czas, kiedy wszyscy, którzy kochają Boga ponad wszystko, nie będą mogli utrzymywać związku z tymi drugimi...
„którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy” (2 Tym. 3,5)
Wezwanie Pisma Świętego w czasach końca jest wyraźne:
„WYJDŹCIE Z NIEGO, LUDU MÓJ” (Obj. 18,1-4)
JEDNOŚĆ W CHRYSTUSIE
Ruch ekumeniczny próbuje, poprzez kompromis i zasadę większości, wypracować porozumienie w kilku kwestiach, które łączą kościoły; ignoruje jednak doktryny powodujące podziały. Ale Biblia mówi, że to Słowo Boże jest tym, co powinno wskazywać nam drogę. Tylko wtedy osiągniemy prawdziwą jedność.
Pismo Święte jest za jednością, lecz musi to być jedność zbudowana na czysto biblijnym fundamencie. Musi to być jedność w Chrystusie.
Jezus wyraził to tak:
„Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli” (Jana 17,21-23)
Dzieci Boże stać będą razem i osiągną jedność w Chrystusie i z nim. Będzie to jedność zgodna z Bożymi standardami, nie poprzez kompromis i zasadę woli większości, które wielokrotnie nie są zgodne z „tak mówi Pan”.
WYJDŹCIE Z BABILONU
Tak Biblia opisuje warunki w czasach końca:
„Gdyż wszystkie narody piły wino szaleńczej rozpusty jego i królowie ziemi uprawiali z nim wszeteczeństwo, a kupcy ziemi wzbogacili się na wielkim jego przepychu.” (Obj. 18,3)
Jest to złowieszcza sytuacja, ale jest też światło wśród ciemności. Bóg nadal ma w „Babilonie” swych ludzi i teraz w czasach końca otrzymują oni pełne mocy zadanie. Powstanie poruszenie, które symbolizuje anioł. Potężnym głosem będzie ogłaszać grzechy „Babilonu”. Jest to wezwanie:
„Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające” (Obj. 18,4)
To wołanie, wraz z „poselstwem trzeciego anioła”, będzie ostatnim ostrzeżeniem dla ludzkości. Jeżeli uważasz się za członka ludu Bożego, powinieneś przyjąć to ostrzeżenie i odrzucić zwiedzenie ekumenii.
Teraz przyjrzymy się ostatniemu poselstwu, które ma być ogłoszone w dzisiejszych czasach, krótko przed zakończeniem czasu łaski i powrotem Jezusa.
Trzecie poselstwo
„A trzeci anioł szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, to i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich męki unosi się w górę na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmuje znamię jego imienia. Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa.” (Obj. 14,9-12)
PIECZĘĆ BOŻA CZY ZNAMIĘ BESTII
„Znamię bestii” lub „pieczęć Boża” - taki jest wybór w czasach końca. Oznacza to albo posłuszeństwo Bogu, albo człowiekowi. Bóg dał nam swą pieczęć, czy znak w swoim przykazaniu o dniu odpoczynku. Pieczęć zawiera imię prawodawcy, jego tytuł i obszar jego panowania. W przykazaniu o dniu odpoczynku powiedziane jest:
„Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką swoją pracę, ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego: Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach. Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go.” (2 Mojż. 20,8-11)
Stwierdzono tu, że imię prawodawcy to „Pan”. Tytuł prawodawcy to Ten, który „uczynił” (Stwórca), a obszarem władzy prawodawcy jest „niebo i ziemia, morze i wszystko, co w nich jest”. Kościół katolicki całkowicie usunął, w swym katechizmie, ten tekst z przykazania. Oznacza to, że tekst stwierdzający, że to Bóg jest prawodawcą, został usunięty.
Uczyniwszy to, ustanowili siebie prawodawcami i zmienili przykazania na te, które znajdujemy w ich katechizmie.
Prorok Daniel pisał o religijnej mocy, która powstanie i „będzie zamyślał odmienić czasy i zakon”. (Dan. 7,25) Mimo że papiestwo spełnia to proroctwo poprzez zmianę dziesięciu przykazań Bożych, które znajdujemy w katechizmie, dekalog nadal obowiązuje. Jezus mówi:
„Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie.” (Mat. 5,17-18)
Kościół katolicki nie tylko usunął prawie cały tekst przykazania o dniu odpoczynku; usunął także słowa stwierdzające, że musimy wielbić Boga w siódmy dzień, zgodnie z Biblią. Nie w niedzielę, która według Pisma Świętego jest pierwszym dniem tygodnia. Niestety Kościół luterański poszedł w ślady kościoła katolickiego. Dlatego w katechizmie luterańskim znajdziesz tylko krótki tekst: „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił”. Nie ma tu żadnej informacji, który dzień jest dniem odpoczynku. Kościół luterański zdecydował się pójść za fałszywym dniem odpoczynku, uczynionym przez człowieka, nie za biblijnym.
Zmiana dnia odpoczynku z sabatu na niedzielę została uczyniona ponad 1000 lat przed czasami reformacji. Dziś, niewielu ludzi wie o tym fałszerstwie i wielu w dobrej wierze przestrzega niedzieli jako dnia odpoczynku, wierząc, że jest to biblijny dzień odpoczynku. Księża i pastorzy zwiedli ludzi w tej kwestii, nie ucząc Słowa, które wyraźnie pochodzi z Biblii.
KTÓRY DZIEŃ JEST SABATEM?
Możesz zapytać: „Ale który dzień jest biblijnym dniem siódmym?” W powiązaniu ze śmiercią, pogrzebem i zmartwychwstaniem Jezusa, Pismo Święte nazywa dzień śmierci Jezusa „dniem przygotowania”, albo „dniem przed sabatem”, nazywanym też Wielkim Piątkiem. Dzień, w którym Jezus powstał z grobu nazwany jest pierwszym dniem tygodnia, tj. nasza niedziela. Dzień pomiędzy tymi dwoma dniami nazwany jest „sabatem”, „dniem siódmym”, sobotą. Jezus, Pan sabatu, odpoczął w grobie w sobotę i powstał do życia w niedzielę. Dlatego niedziela, według Biblii, jest pierwszym z sześciu dni pracujących tygodnia. W Piśmie Świętym dzień trwa od zachodu do zachodu słońca (1 Mojż. 1,14-19; 3 Mojż. 23,23; Neh. 13,16-21; Łuk. 23,54-56). Biblijny dzień siódmy, sabat, trwa dlatego od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę.
Dzisiaj kościół katolicki i wiele kościołów protestanckich nazywają niedzielę „dniem pańskim”, ale Biblia nazywa sabat „dniem pańskim” (Izaj. 58,13). Dlatego „dzień pański” to nie niedziela, ale sabat.
DIES DOMINI
Papież Jan Paweł II w swym liście pasterskim „Dies Domini”, maj 1998 r., przyznaje, że sabat był pierwotnie dniem odpoczynku, ustanowionym przez Boga, lecz całkiem bezwstydnie dodaje, że „chrześcijanie, wezwani by ogłosić wyzwolenie osiągnięte przez krew Chrystusa, odczuli, że mają autorytet, by zmienić znaczenie sabatu na dzień Zmartwychwstania”. Papież mówi także o „duchowych i pasterskich bogactwach niedzieli, jak zostało to nam przekazane przez tradycję”. Papież stwierdza, że oni odczuli, że mają autorytet, by tę zmianę przeprowadzić i przyznaje, że niedziela jako dzień odpoczynku jest tradycją.
„Niedziela jest katolickim postanowieniem. Żądanie by ją święcić może być tylko obronione według katolickich kryteriów.” (The Catholic Press, Sydney, Australia, sierpień 1900)
Zrozumiałe jest teraz, że wszystkie biblijne znaki identyfikujące moc antychrysta, „bestię” pasują do papiestwa. Reformatorzy otwarcie twierdzili, że papież posiada znak antychrysta. Zostało to także napisane w „Augsburskim Wyznaniu Wiary”, s. 539.
Widzimy, że kościół katolicki usunął Bożą pieczęć (znak) ze swego dekalogu; co więcej, kościół katolicki stwierdza w swych różnych publikacjach, że niedziela jest znakiem autorytetu i że inni rozumieją potęgę swego kościoła poprzez przestrzeganie niedzieli. (H. F. Thomas, Chancellor of Cardinal Gibbons i the Douay Catechism, s. 59)
KOMUNIA I ZACHOWYWANIE NIEDZIELI
Papież Jan Paweł II, w swym liście apostolskim, Dies Domini, wezwał księży, by w każdą niedzielę obchodzili katolicką mszę. Oznacza to, że nakazał ludziom wprowadzenie dwóch niebiblijnych obyczajów - katolickiej mszy i fałszywego sabatu. Widzimy tu coraz wyraźniej zbliżający się konflikt, gdyż papież mówi w swym drugim liście apostolskim „Ad tuendam Fidem”, opublikowanym 28 maja 1998 r., że każdy, kto nie jest wierny katolickim zasadom będzie „ukarany jako heretyk”. Te słowa są jak złowieszczy powiew z przeszłości. Ale nie bój się. Ten, kto wybrał Chrystusa jako swego przywódcę, ma najsilniejszego po swej stronie, a On da swym dzieciom siłę do przezwyciężenia gróźb i prześladowań.
LICZBA BESTII
W broszurce „Wypatruj elity władzy i unii globalnej!” znajdujemy 16 znaków rozpoznawczych „bestii”. Wszystkie pasują do kościoła katolickiego, łącznie z liczbą bestii - 666. Biblia mówi, że jest to LICZBA CZŁOWIEKA, a nie numer jakiegoś kodu, czy szyfru. Ten kto twierdzi, że system kodu liczbowego, czy microchip jest znakiem bestii, wprowadza ludzi w błąd. To nie ma nic wspólnego ze znakiem bestii. Jednakże możliwe jest, by system elektroniczny mógł być użyty do identyfikacji ludzi i pilnowania, by ci, którzy nie otrzymali znaku bestii, nie mogli kupować ani sprzedawać.
Wracając do liczby człowieka. Pismo Święte mówi, że jest to „liczba człowieka”. Kim on jest? Wszyscy papieże mają wspólny tytuł: VICARIUS FILII DEI, co znaczy „Zastępca Syna Bożego” na ziemi. (Our Sunday Visitor, Catholic weekly, Bureau of Investigation, Huntington, Ind., 18 kwietnia 1915 r.) Litery łacińskie posiadają określone wartości liczbowe i jeśli je dodamy, otrzymamy 666. (V i U=5, I=1, C=100, A=0, R=0, S=0, L=50, D=500, E=0). Razem 666. „Liczba bestii”, „znak bestii” i „posąg bestii” to tylko 3 z wielu znaków identyfikujących „bestię”. Wszystkie te cechy muszą pasować do opisanej tu władzy i wszystkie one pasują do papiestwa. Luter i reformatorzy mieli rację, gdy mówili, że papież nosi znak identyfikujący antychrysta.
NA CZOŁO LUB NA RĘKĘ
Biblia mówi, że znak bestii będzie umieszczony na czole lub na ręce. Czytamy:
„On też sprawia, że wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i niewolnicy otrzymują znamię na swojej prawej ręce albo na swoim czole, i że nikt nie może kupować ani sprzedawać, jeżeli nie ma znamienia, to jest imienia zwierzęcia lub liczby jego imienia.” (Obj. 13,16-17)
Pismo Święte samo się interpretuje i mówi, że człoło odnosi się do myśli i rozumu, a ręka do uczynków (5 Mojż. 6,6-9 i 2 Mojż. 13,8-10).
Kiedy nadejdzie czas znaku bestii, ci ludzie, którym powiedziano czym ten znak jest, i którzy zrozumieli jego znaczenie, ale podjęli decyzję, by przestrzegać niedzieli zgodnie z nakazem papiestwa, otrzymają znak na swym czole. Ludzie, którzy otrzymają znak na ręce, pokażą poprzez rękę i uczynki jaki jest ich wybór. Pracują w sabat Pana, a w fałszywy sabat pozwalają swej ręce odpocząć. W obu przypadkach otrzymują oni „znak bestii”.
Krótko mówiąc: otrzymać „znak bestii” oznacza, że dany człowiek podjął tę samą decyzję, co BESTIA i broni tych samych idei w bezpośredniej opozycji do Słowa Bożego.
Gdy większość ludzi przyjmie znak lojalności wobec ziemskich władz, i przez to otrzymają „znak bestii”, niewielka mniejszość wybierze lojalność wobec Boga; Jego uzna za swój autorytet i otrzyma „pieczęć Bożą’’.
Do tych, którzy mają otrzymać „znak bestii” brzmi ostrzeżenie z nieba:
„Jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, to i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu” (Obj. 14,9-10)
„Nikt nie będzie cierpiał gniewu Bożego, zanim prawda dotrze do jego umysłu i sumienia i zostanie przez człowieka odrzucona. Wielu jest, którzy nigdy nie mieli okazji do usłyszenia tych szczególnych prawd na dzisiejszy czas. Obowiązek wypływający z czwartego przykazania nigdy nie został im przedstawiony we właściwym świetle. Ten, który czyta z każdego serca i bada każdy motyw postępowania człowieka, nie pominie nikogo, kto pragnie poznania prawdy, tak by został w tych kwestiach zwiedziony. Wyrok nie będzie na ludzi ślepo wydany. Każdy otrzyma wystarczającą ilość światła, by podjąć świadomie decyzję.” (z książki „Wielki bój”)
Niestety, wielu ulegnie presji ze strony władzy i otrzyma znak bestii, częściowo ze strachu przed utratą pracy, pozostaniem bez ubrania, czy jedzenia. Ale prawdziwy uczeń Chrystusa będzie ufał Bogu, że pomoże mu On przejść przez ostatni kryzys, gdy ten nadejdzie.
KTÓRY AUTORYTET WYBIERZESZ?
W tej niewielkiej broszurce jest ci przedstawiony wybór. Za którym autorytetem podążysz? Za Jezusem, który ustanowił sabat (sobotę), czy za papiestwem, które każe święcić niedzielę. Jezus uczestniczył w stwarzaniu. W Biblii czytamy, że wszystko przez Niego zostało stworzone (Jana 1,1-3+14). On uczestniczył w ustanawianiu sabatu, a Biblia mówi, że Jezus jest Panem sabatu (Mar. 2,28). Tak więc, jeśli ktoś miałby zmienić dzień odpoczynku, to musiałby to być Jezus Chrystus. Ale czy możesz znaleźć choć jedno słowo pochodzące z ust Jezusa, które mówiłoby, że powinniśmy zaprzestać święcenia sabatu i zacząć święcić niedzielę jako dzień odpoczynku? Wcześniej czytaliśmy, że „ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu”. Co więcej, Biblia stwierdza, że...
„Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki.” (Heb. 13,8)
Mówi to nam, że przykazania Boże nadal obowiązują, łącznie z przykazaniem o sabacie.
Dlatego nasuwa się pytanie: który autorytet wybierzesz?; ten, za którym stoi przykazanie człowieka z niedzielą jako dniem odpoczynku, czy Boga i Jego dzień odpoczynku, sabat (sobotę)?
Biblia stwierdza, że twoja odpowiedź na to pytanie będzie ostatnią próbą w czasach końca: czy uwielbisz bestię i otrzymasz jej pieczęć, tj. niedziela jako dzień odpoczynku według papiestwa, czy uczcisz Boga i będziesz Mu posłuszny poprzez święcenie sabatu? (Obj. 13,15-17 i Obj. 14,9-12)
Gdy kwestia ta stanie się jasna, wszyscy będą musieli podjąć decyzję. Zamiarem tej broszury jest pomoc w dokonaniu wyboru. Możesz więcej o tym przeczytać w książce „Wielki bój” i w broszurce „Wolność w niebezpieczeństwie”. Sabat będzie wielkim testem lojalności, ponieważ kwestia prawdy i oddawania czci jest tym, o co cały ten bój się toczy. Kiedy ludzie zostaną poddani ostatniej próbie, nakreślona będzie linia podziału między tymi, którzy służą Bogu a tymi, którzy tego nie czynią. Święcenie fałszywego sabatu, zgodnie z prawem ziemskim, ale w sprzeczności z czwartym przykazaniem, będzie deklaracją lojalności wobec władzy przeciwnej Bogu; święcenie sabatu, natomiast, zgodnie z przykazaniem Bożym, to deklaracja lojalności wobec Stwórcy. Gdy jedna grupa przyjmie znak lojalności wobec władz ziemskich, druga wybierze lojalność wobec boskiego autorytetu i dlatego otrzyma „pieczęć Bożą’’.
PIECZĘĆ BOŻA NA TWYM CZOLE
Mimo że pieczęć Boga znajduje się w Jego przykazaniu o dniu odpoczynku, Bóg mówi, że sabat będzie znakiem między Nim a Jego ludem. (Ezech. 20,12+20) Rozumiemy, że ta pieczęć, którą dzieci Boże otrzymają na swym czole, zanim walka na ziemi się skończy, będzie mieć szczególny charakter. Pieczęć ta będzie dana wierzącym, którzy wytrwają i zwyciężą w walce ze „znakiem bestii”.
„Pieczęć Boża” jest znakiem, że Bog akceptuje swoje dzieci. Pismo Święte mówi, że ci, którzy żałują swych grzechów i wierzą w Chrystusa, mają obecanego Ducha Świętego jako pieczęć. Wierzący tak długo jest zapieczętowany Duchem Świętym w swoim życiu, jak trwa w związku z Chrystusem i czyni Jego wolę. (Efez. 1,13 i Dz. Ap. 5,32)
Przyjrzymy się teraz pieczętowaniu, którego dokona anioł Boży krótko przed powrotem Chrystusa. Pismo Święte mówi, że anioł Boga umieści „pieczęć Bożą’’ na czole tych, którzy wzdychają i płaczą nad obrzydliwościami, praktykowanymi wśród tych, którzy są duchowymi przywódcami ludu Bożego. „Pieczęć Boża” na czole jest znakiem, który aniołowie (lecz nie ludzie) mogą zobaczyć (Ezech. 9,4-6). „Pieczęć Boża” na czole to ugruntowanie w prawdzie, rozumowo i duchowo, tak że stan Bożych dzieci nie może ulec zmianie (Obj. 14,1-6).
Ci, którzy w sobie nie pokładają zaufania, lecz okazują pokorę przed Bogiem i z mocą Ducha Świętego żyją w harmonii z boską wolą, przyjmują niebiańską pieczęć i przygotowują się na otrzymanie „pieczęci Bożej”. Gdy zostanie ona umieszczona na ich czole, ich charakter na wieki pozostanie czysty i bez skazy. Dlatego „pieczęć Boga”, stempel uznania, dany będzie tym, którzy mają Ducha Świętego; w ten sposób będą oni umocnieni w Duchu tak, że ich stan nie ulegnie zmianie. Nikt nie będzie mógł ich skrzywdzić, gdy przyjdą plagi; są przygotowani by być z Chrystusem, gdy On powróci, by zabrać swych naśladowców ze sobą.
Biblia objawia, że „znak bestii” będzie widzialny przed końcem czasu łaski i przed powrotem Jezusa (Obj. 13,11-16). Czytamy o tych, którzy ...
„odnieśli zwycięstwo nad zwierzęciem i jego posągiem, i nad liczbą imienia jego; ci stali nad morzem szklistym, trzymając harfy Boże.” (Obj. 15,2)
Jan widział także tych, którzy odnieśli zwycięstwo nad „znakiem bestii”, stojących przed tronem Jezusa, który jest w niebie (Obj. 4,2 i 7,9). CI ODNIEŚLI ZWYCIĘSTWO. Mówi to nam, że brali oni udział w walce. Zbawieni, którzy będą żyli, gdy Jezus powróci, będą dlatego przechodzić przez wielką próbę ze „znakiem bestii”.
„Boża pieczęć” czy „znak bestii” - będzie wielką próbą, która przesądzi o naszym wiecznym przeznaczeniu. Jest to próba, przez którą musi przejść reszta ludu Bożego, zanim zostanie zapieczętowana. Wszyscy, którzy okazują posłuszeństwo Bogu poprzez przestrzeganie jego prawa i którzy odmawiają przyjęcia fałszywego sabatu (niedzieli), staną pod sztandarem Boga i otrzymają pieczęć żywego Boga. Ci, którzy wstydzą się prawdy Bożej, która w Bogu ma swój początek, i akceptują niedzielny sabat otrzymają znak bestii.
Teraz jest czas, by się przygotować. Pieczęć Boża nie będzie nigdy umieszczona na czole nieczystego człowieka. Nie będzie nigdy umieszczona na czole człowieka, który jest ambitny i kocha świat; ani na czole człowieka, którego język jest fałszywy, a serce zdradzieckie. Wszyscy, co otrzymają pieczęć, muszą być bez skazy przed Bogiem - jako ci, których celem jest niebo.
RUCH NIEDZIELNY SIĘ ROZPOCZĄŁ
W drodze jest już światowy ruch niedzielny. Papież Jan Paweł II umocnił niedzielę jako dzień odpoczynku. Wielki ruchy religijne, jak „The Christian Coalition” mówią nam, że mamy powrócić do 10 Bożych przykazań. W Unii Europejskiej protestanci i katolicy próbują znależć kwestie, w których będą zgodni i niedziela jako dzień odpoczynku jest taką kwestią. W Europie, międzywyznaniowe przymierze, CEC, chce zjednoczyć kościoły na wzór katolicki, a niedziela jako dzień odpoczynku, będzie w centrum tego porozumienia. Kiedy Harald V był koronowany na króla Norwegii, chciał by ceremonia błogosławieństwa odbyła się w niedzielę, by w ten sposób umocnić niedzielę jako dzień odpoczynku. Biskupi i księża pragną odnowienia niedzielnego świętowania. Niektórzy chcą powszechnego ruchu w obronie dnia odpoczynku, podczas gdy inni kładą nacisk na karanie za złamanie świątecznego spokoju.
Widać też, że biskupi i pastorzy przyłączają się do związków zawodowych, organizacji środowiskowych i różnych gałęzi biznesu i przemysłu, by chronić niedzielę i odróżnić ją od pozostałych dni tygodnia. Ich motywacje mogą być w zasadzie dobre. Dobrze, że chcą, by dzień odpoczynku był głębszym doświadczeniem. Potrzebujemy relaksu, odpoczynku, czasu na duchowe i fizyczne odnowienie. Lecz jeżeli zdeklarowani chrześcijanie zachęcają do dnia odpoczynku, to powinien być to dzień, który ustanowił i pobłogosławił Stwórca - sabat, siódmy dzień tygodnia według Biblii. Ponadto, nie jest to w porządku, aby ktokolwiek był zmuszany przestrzegać dnia odpoczynku, według tego jak zdecydują władze. Zachowywanie dnia odpoczynku musi być dobrowolne. Ale Biblia mówi, że w tej sprawie wolność sumienia będzie złamana. Już widzimy przygotowania do takich religijnych ograniczeń.
WKRÓTCE NADEJDZIE ZNAK BESTII
Próba znaku bestii - zwierzęcia - nadejdzie, gdy niedziela jako dzień odpoczynku zostanie ustanowiona siłą, poprzez nakaz, najprawdopodobniej w niedalekiej przyszłości.
Mimo to, gdy teraz wiemy o fałszerstwie, którego dokonano z dniem odpoczynku, dziś powinniśmy dokonać wyboru. (Jak. 4,17) Jest bardzo ważne, byśmy całkowicie stanęli po stronie Jezusa w tej kwestii, abyśmy otrzymali Ducha Świętego jako źródło siły w wyborach i próbach, które są przed nami.
RESZTKA WYTRWA; BĘDĄ ONI ZACHOWYWAĆ PRZYKAZANIA BOŻE I MIEĆ WIARĘ JEZUSA
Biblia tak opisuje tych, którzy nie przyjmą fałszywego, uczynionego przez człowieka, dnia odpoczynku:
„Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa.” (Obj. 14,12)
Zapoznajmy się zatem z Bożymi przykazaniami i z tym, w co wierzył Jezus.
Biblia stwierdza jasno, że w czasach końca, przed powrotem Jezusa będzie miała miejsce ogromna duchowa walka. Ci, co nie przyjmą znaku bestii, na wszytskie sposoby będą prześladowani. Nie będą mogli kupować, ani sprzedawać i zostanie wydany nakaz, by ich zabić. (Obj. 13,15-16). Cała ziemia pójdzie w podziwie za papiestwem („bestią’’), ale wierna resztka ludu Bożego nie ulegnie uciskowi. Biblia mówi, że nie skalają się oni z kobietami (kościołami, 2 Kor. 11,2); są jak dziewice. Innymi słowy, nie przyjmują oni „odurzającego wina Babilonu”, ale potężnym głosem ogłaszają „trójanielskie poselstwo” i objawiają w swym życiu Boży charakter. Nie pozwalają, by ich ego nimi rządziło, ale podążają Bożą drogą - pod przewodnictwem Ducha Świętego. Powiedziano o nich ...
„Podążają oni za Barankiem, (Jezusem) dokądkolwiek idzie...”, „I w ustach ich nie znaleziono kłamstwa; są bez skazy.” (Obj. 14,1-5)
Poświęcili oni życie Chrystusowi i otrzymali Ducha Świętego jako źródło mocy w swym życiu, by żyć sprawiedliwie przed Bogiem i człowiekiem.
Powiedziane jest, że są bez skazy. To samo powiedziane było o barankach, które w starym przymierzu składane były na ofiarę. Wskazują one na Chrystusa, który też był bez skazy. Z Duchem Świętym w nas, także my możemy objawiać charakter Chrystusa w swoim życiu i nie będziemy grzeszyć. Niech nie będzie tu nieporozumienia. Nie możemy tego osiągnąć sami, ale mocą Bożą, która w nas działa i pomaga postępować zgodnie z wolą Bożą. (1 Piotra 1,14-16 i Filip. 2,12-13). Dlatego Pismo Święte ma dla ciebie to wezwanie: jeżeli czujesz, że jesteś niegodny Boga, lub obawiasz się przyszłości, musisz wiedzieć, że Duch Święty cię wzywa, byś z całym swym ciężarem grzechu przyszedł teraz do Jezusa! Złóż swe wszystkie grzechy u stóp Jezusa w modliwie, aby mógł On wybaczyć twoje grzechy. Wyprostuj wszystko z ludźmi, których skrzywdziłeś lub którzy cię skrzywdzili. Wtedy Jego sprawiedliwość będzie twoją. Zarazem, musimy się modlić o moc Ducha Świętego, aby pomagał nam trwać przez cały czas na drodze z Chrystusem, byśmy mogli we wszystkim praworządnie żyć. Dzięki łasce Bożej będziemy gotowi, kiedy On wkrótce powróci, by zabrać ze sobą swój lud.
OBRAZ BESTII
W Biblii papiestwo pasuje do znaków rozpoznawczych „bestii”; „obraz (posąg) bestii” musi być zatem kopią tego systemu.
Posąg, obraz bestii oznacza odstępczy protestantyzm. Są to kościoły protestanckie, szukające poparcia państwa, by zmusić ludzi do swych kultów i przekonań.
W Europie wiele państw posiada kościół państwowy. Kościół i państwo współpracują. Kościół otrzymuje pomoc od państwa, by przeprowadzać swą misję. Jest to podobne do systemu katolickiego. W średniowieczu mamy wyraźny przykład tego, jak kościół katolicki używał swej władzy i stosował tortury wobec ludzi o innych przekonaniach. Biblia mówi, że w czasach końca takie samo nadużycie władzy będzie miało miejsce (Obj. 13,11-18). Ponieważ Stany Zjednoczone w swej konstytucji nie mają wspólnego systemu państwo-kościół, można by pomyśleć, że niemożliwe jest, by w tym kraju wprowadzono kopię papieskiego systemu rządu. Ale Biblia stwierdza wyraźnie, że dokładnie to się wydarzy. Będzie się używać państwa, by narzucić prawa religijne, szczególnie prawa dotyczące przestrzegania niedzieli jako dnia świętego.
Możesz powiedzieć, że Stany Zjednoczone to kraj wolności religijnej. Tak, Biblia charakteryzuje go także jako baranka, który ma dwa rogi i mówi jak smok. W początkach swej historii, Stany Zjednoczone jawiły się jako kraj wolności religijnej. Rogi baranka reprezentują młodość, niewinność i łagodność - cechy charakterystyczne Stanów Zjednoczonych, gdy zaczęły się kształtować u schyłku XVIII wieku. Protestantyzm i republikański charakter rządu były podstawowymi zasadami. Wolność religijna była zabezpieczona, by każdy miał prawo służyć Bogu według swojego sumienia. Biblia jednak ukazuje, że ta sytuacja się zmieni, i że to państwo w końcu zacznie mówić jak smok. Naród przemawia przez swe zgromadzenia ustawodawcze.
Wielu ludzi dostrzega, że kongres zaczął ustanawiać prawa dotyczące religii, takie jak HR2431. Prawo to daje nowo wyznaczonemu urzędowi upoważnienie do prowadzenia inwigilacji grup religijnych na całym świecie. Ci, którzy będą prześladować na tle religijnym zostaną ukarani. Ten urząd będzie rozstrzygać, czym są prześladowania religijne. Czy ta broszurka, na przykład, nie będzie uznana za prześladowanie kościoła katolickiego?
Konstytucja amerykańska mówi, że nie wyda nigdy ustaw odnośnie do religii. Mówi: „Kongres nie poczyni praw dotyczących wprowadzenia religii i nie zakaże wolnego praktykowania religii”. Tylko poprzez całkowite zlekceważenie tej gwarancji wolności mogą władze państwowe wprowadzić takie restrykcje religijne. Proces ten już się zaczął, a więcej nadejdzie. Tak, Biblia mówi, że cała moc papiestwa (pierwsza bestia) zostanie użyta przez USA (drugie zwierzę) w imieniu papiestwa. Wprowadzą oni „znak bestii”. Już to czynią.
USA BĘDĄ STAĆ NA CZELE WPROWADZENIA OBOWIĄZKU PRZESTRZEGANIA NIEDZIELI
Dla wielu ludzi będzie zaskoczeniem, że USA będą stać na czele wprowadzenia „znaku bestii” (obowiązku przestrzegania niedzieli); w konsekwencji inne państwa pójdą ich śladem. Ci, co będą się opierać tym olbrzymom (odstępczy protestantyzm i katolicyzm) i nie przyjmą „znaku bestii”, będą określeni jako buntownicy, który winni są wszystkich katastrof i klęsk, i jako zakłócający pokój na świecie. Pismo Święte mówi, że ostatecznie wyjdzie nakaz, by ich zniszczyć. (Obj. 13,11-16). W tym to czasie, Jezus Chryustus - Zbawiciel świata powróci, by wyzwolić swój lud. (Więcej na temat „zwierzęcia podobnego do baranka” przeczytasz w książce „Wielki bój”)
STRASZNA KARA
Biblia wyraźnie mówi, że ten kto przyjmie znak bestii otrzyma straszną karę. Biblia jasno stwierdza, że ci, którzy przyjęli „znak bestii” pierwsi będą bardzo cierpieć w czasie siedmiu ostatnich plag, które przyjdą zaraz po zakończeniu czasu łaski (Obj. 15,5-8). Napisane jest w Biblii:
„I usłyszałem donośny głos mówiący ze świątyni do siedmiu aniołów: Idźcie i wylejcie siedem czasz gniewu Bożego na ziemię. I wyszedł pierwszy, i wylał czaszę swoją na ziemię; i pojawiły się złośliwe i odrażające wrzody na ludziach, mających znamię zwierzęcia i oddających pokłon jego posągowi.” (Obj. 16,1-2)
Następne sześć plag pochodzących z czasz gniewu Bożego, spadnie także na tych, którzy przyjęli znak bestii, podczas gdy dzieci Boże chodzić będą wolne. (Obj. 16,1-2) Dzisiaj wszyscy jesteśmy podlegli diabelskiej destrukcyjnej mocy, ale dzieci Boże, które otrzymały uznanie Boga, „Bożą pieczęć”, nie zostaną dotknięci „ostatnimi siedmioma plagami”, tak jak naród izraelski nie został dotknięty siedmioma plagami przed jego wyjściem z Egiptu (2 Mojż. 8,22).
Ostatnią i najgorszą karą, która przyjdzie na tych, co otrzymali znak bestii będzie, gdy szatan i ci którzy stoją po jego stronie będą w końcu zniszczeni w ogniu i siarce. Biblia opisuje to tak:
„Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga.” (Obj. 21,8)
W tym czasie, ci którzy przeciwstawili się Bogu, zostaną osądzeni według swych uczynków i spłoną jak słoma. Zostaną zniszczeni (Obj. 20,11-15 i Mal. 4,1).
Jest to ostateczne zniszczenie zła i tych, którzy są po jego stronie. Wtedy Bóg stworzy nowe niebo i nową ziemię, gdzie sprawiedliwość będzie panować. Koło zostało zamknięte. Człowiek zamieszka w utraconym raju, w Edenie, gdzie nigdy więcej nie zaistnieje grzech i gdzie człowiek będzie mógł rozmawiać z Bogiem twarzą w twarz, ponieważ otrzyma ciało chwały (1 Kor. 15,50-54).
Jest to coś na co trzeba spojrzeć przyszłościowo, a trudności z tym związane nie będą miały tu znaczenia w porównaniu z chwałą, jakiej dostąpią zbawieni. Módlmy się o Ducha Świętego, by pomógł nam tam się znaleźć. Znaki czasu końca wskazują, że godzina ta jest bliska.
ZBAWIENI NAJPIERW PÓJDĄ DO NIEBA
Kiedy Jezus powróci, zbawieni będą uniesieni w powietrze i zabrani do nieba. Opisane jest to w Biblii:
„A to wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem.” (Czytaj 1 Tesal 4,15-17; Filip. 3,20-21; Jana 14,1-3).
Zbawieni zostaną przeniesieni razem w górę, w powietrze, na spotkanie Pana.
Jezus nie zejdzie na ziemię, ale to zbawieni będą porwani w powietrze. Są oni związani z niebem (Obj. 15,2).
Biblia mówi, że zbawieni będą w niebie przez 1000 lat (Obj. 20,4). Będzie to wspaniały czas - Jezus i zbawieni razem. Ale będzie to też poważny czas. Biblia objawia, że zbawieni będą mieli prawo osądu. Zobaczą, że ci, którzy nie zostali zbawieni otrzymali sprawiedliwy wyrok, i że Bóg jest sprawiedliwy.
Po upływie 1000 lat, niezbawieni powstaną z grobów i otrzymają ostateczny wyrok. Zostaną wrzuceni do jeziora ognistego, jak zostało to już opisane.
Przestudiuj wykres czasu powyżej!
1. Pieczęć Boża:
Obj. 7,2-4; Obj. 14,1-5; 2 Mojż. 20, 8-11; Ezech. 9,4
2. Znak bestii:
Obj. 13 (szczeg. w. 16-17); 5 Mojż. 6,6-8; Obj. 15,2 i 20,4; Obj. 16,2
3. Koniec czasu łaski:
Obj. 15,8; Obj. 22,11
4. 7 ostatnich plag:
Obj. 15,2 - 16,21
5. Drugie przyjście Jezusa:
Dz. Ap. 1,9-11; Obj. 1,7; Obj. 14,14; Mat. 24,27+30-31
6. 1 Tesal. 4,15-18; 1 Kor. 15,51-55; Jana 5,28-29
7. Zbawieni są z Jezusem w niebie:
Jana 14,1-3; Obj. 20,4+6; Obj. 15,2-4; Obj. 7,9-17; 1 Kor. 6,2-3
8. 1000 lat:
Obj. 20,2-7
9. Niepobożni umierają przy drugim przyjściu Jezusa:
Obj. 6,15-17; Obj. 20,5a; 2 Piotra 3,10-12
10. Szatan i jego aniołowie są uwięzieni na spustoszonej ziemi przez 1000 lat:
Obj. 20,1-3; Jer. 4,23-26
11. Nowe Jeruzalem zstępuje:
Zach. 14,3-9; Obj. 21,2+10
12. Morze ognia. Szatan i zło zniszczone na zawsze:
Obj. 20,7-9; Obj. 20,13-15; Obj. 21,8; Mal. 4,1-4; Izaj. 5,24
13. Drugie zmartwychwstanie: Jana 5,28-29; Obj. 20,5a
BÓG SPRAWUJE KONTROLĘ
Nawet jeśli wygląda tak, że władcy tego świata mają przewagę, to Bóg nadal jest u steru i sprawuje władzę. Zainterweniuje on we właściwym czasie, by wyzwolić swój lud i zabrać go tam, gdzie sam przebywa - do nieba (Jana 14,1-3). Dlatego Biblia opisuje wynik tej walki w ten sposób:
„I widziałem jakby morze szkliste zmieszane z ogniem, i tych, którzy odnieśli zwycięstwo nad zwierzęciem i jego posągiem, i nad liczbą imienia jego; ci stali nad morzem szklistym, trzymając harfy Boże. I śpiewali pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń Baranka, mówiąc: Wielkie i dziwne są dzieła twoje, Panie, Boże Wszechmogący; sprawiedliwe są drogi twoje, Królu narodów” (Obj. 15,2-3).
Obj. 17,14 mówi także o tych, którzy odniosą zwycięstwo: albo „zwierzę” (papiestwo) i jego sprzymierzeńcy, albo „Baranek” (Chrystus) i ci, którzy są po stronie Baranka. Zakończenie opisane jest w ten sposób:
„Będą oni walczyć z Barankiem, lecz Baranek zwycięży ich, bo jest Panem panów i Królem królów, a z nim ci, którzy są powołani i wybrani, oraz wierni.” (Obj. 17,14)
To Chrystus, i ci, którzy stoją po jego stronie, będą zwycięzcami w walce, jaka jest przed nami. Ci, którzy są wierni, będą mieć wiarę Jezusa. Z miłości do Boga, z pomocą Ducha Świętego, będą zachowywać także Jego przykazania, nie z przymusu, ale z radości. Biblia mówi:
„Po tym poznajemy, iż dzieci Boże miłujemy, jeżeli Boga miłujemy i przykazania jego spełniamy. Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe.” (1 Jana 5,2-3)
KTO CHCE DOŁĄCZYĆ?
Trzech aniołów ogłaszających „poselstwo trójanielskie” reprezentuje ludzi, którzy oddali swe życie Jezusowi. Będą oni ogłaszać poselstwo trójanielskie wielkim głosem. Będzie to głos wyraźny i głośny, ponieważ uczestniczy w nim Duch Święty. Czy ty także chciałbyś pojść z nami i ogłaszać „poselstwo trójanielskie”? Teraz jest czas, by podjąć decyzję.
Jeśli czujesz się związany łańcuchami szatana i elity rządzących, módl się do Boga w niebie o pomoc w wyzwoleniu. Biblia zwraca się do nas z apelem:
„Lecz to jest post, w którym mam upodobanie: że się rozwiązuje bezprawne więzy, że się zrywa powrozy jarzma, wypuszcza na wolność uciśnionych i łamie wszelkie jarzmo” (Izaj. 58,6)
Ty i ja powinniśmy się modlić o siłę do uwolnienia się od wszelkiego ciężaru, jaki nałożył na nasze barki świat, który jest przeciwko Słowu Bożemu i zasadom tego Słowa. Próbują oni związać nas tysiącami przepisów, ustanowionych przez człowieka, byśmy nie mogli w Panu być wolni. Ale prawdziwa wolność jest tam, gdzie człowiek współpracuje z niebiańskimi mocami, by usunąć ciężar grzechu. Przypomnijmy sobie biblijne słowa zachęty:
„Jeśli więc Syn was wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie.” (Jan 8,36) i „gdzie zaś Duch Pański, tam wolność.” (2 Koryn. 3,17)
Ponieważ żyjemy w czasach końca i czas próby niemal się już skończył, oczekuje się, że lud Boży uczyni wszystko, by ratować ludzi z pułapek, jakie szatan na nich zastawił i pomoże im otworzyć oczy na poselstwo zbawienia. Biblia nazywa zgromadzenie czasów końca „Laodyceą’’ (Obj. 3,14-22). Laodycea charakteryzuje się przytępieniem i letniością. Większość tych, którzy twierdzą, że wierzą w trójanielskie poselstwo, to letni wyznawcy, którzy nie okazują gorliwości w głoszeniu tego poselstwa innym. Nie są ani gorący ani zimni. Pozostają neutralni i dumni są z tego, że niczego nie potrzebują. Są niechętni do porzucenia swego samolubstwa. Uważają się za bogatych i niczego niepotrzebujących w sensie duchowym, ale są biedni, ślepi i nadzy. Nie widzą siebie takimi, jakimi są. Czy ty i ja nie jesteśmy w tym samym letnim położeniu?
Ale dziękujmy Panu! On proponuje nam wyjście z tej beznadziejnej sytuacji. Przychodzi do nas z miłym, płynącym z serca słowem zachęty, byśmy się nawrócili i użyli maści na oczy, którą on nam daje. (Obj. 3,18) Tą maścią jest Słowo Boże, które mówi do naszego sumienia przez Ducha Świętego. Poprzez nałożenie tej maści otrzymamy duchową moc właściwego osądu. Moc, która pozwoli nam stawić opór przebiegłym atakom szatana, rozpoznać grzech i odczuć wstręt do niego, by ujrzeć prawdę i być jej posłusznymi. Kiedy nawrócenie to będzie miało miejsce, staniemy się Jego wiernymi świadkami w pracy dla Niego.
Mamy nadzieję, że poświęcisz swe życie służbie Bogu i pójdziesz z nami ogłosić „trójanielskie poselstwo”. Jest to ostatnie ostrzeżenie i poselstwo łaski dla upadłego świata. Wielka i poważna odpowiedzialność spoczywa na naszych barkach. Musimy zrozumieć, że zbliżamy się do końca historii świata. Kiedy skończy się czas próby i Jezus powróci, nie będzie drugiej szansy. Teraz musimy dać pozytywną odpowiedź Duchowi Świętemu na Jego wezwanie do naszych serc i umysłów.
Modlimy się, by jak najwięcej ludzi czytających te słowa poczuło się zaproszonych do głoszenia trójanielskiego poselstwa i uznało to za przywilej. Żniwo jest gotowe, ale pracowników mało. Bóg użyje tych, którzy pragną poświęcić Mu swe życie. Obyśmy ty i ja znaleźli się wśród nich.
Serdeczne pozdrowienia przesyłają
Bente i Abel Struksnes